Onderweg naar Rajasthan

We zitten nu in Rajasthan en hebben er in totaal 10 dagen over gedaan (1600km). Veel gebeurt.
Voordat we wegreden moest er eerst een nieuwe cilinder in. Hierdoor moet de motor ingereden worden en kun je dus de eerste 500 km niet harder dan 50km/h. De eerste dag zijn we naar Panaji gereden. Mooie stad met veel portugese invloeden. De volgende dag reden we verder en begon de motor olie te lekken....... Stoppen en naar ander stad om te laten fixen want in deze stad zou het 2 weken duren voordat ze een bepaald onderdeel hadden (dit is een zwaar verkorte versie van alle pech in de eerste 2 dagen, maar anders wordt het een te technisch, niet interessant verhaal). Ok eindelijk gefixt en weer verder rijden.
We gingen steeds verder de bergen in en het was echt heeel erg mooi. Overal watervallen en apen langs de weg. In amboli overnacht.
De volgende dag kwamen we erachter dat de motor wel heel erg veel olie verbruikt, maar hij lekt niet. Ok gewoon verder rijden en olie bijvullen. Door mooi gebied heen. Soort tropische alpenlandschap. Daarna eindelijk op de snelweg, die bergpadjes zijn mooi maar schieten niet op.
Kwamen we aan in Pune en begon een man die ook een enfield had met Theo te praten. Hij vroeg of we een ijsje wouden uit zijn winkel. Daar waren we wel aan toe na 9 uur rijden.
Veel gepraat over motors en Theo legt probleem uit. Die man vraagt of we bij hem thuis willen logeren totdat de motor gefixt is. Dat vonden we een prima idee.
Hij had een vrouw en 2 zoons (een 16 en de ander 21). Hele aardige familie en uiteindelijk hebben we er 3 nachten overnacht. Samen op de grond eten en ik was een soort pop voor die vrouw. Ik kreeg haar kleren aan en allemaal sieraden en nagellak en rode streep boven op voorhoofd etc.etc. Dat was wel heel grappig en de hele tijd fotos maken van ons. Familie kwam langs en daar ook mee op de foto. We voelden ons soms een aap in de dierentuin.
Ook onderweg willen mensen fotos van ons en handje geven en iedereen zwaait.
Die oudste wordt uitgehuwelijkt, maar hij weet nog niet aan wie. De ouders moeten nog zoeken naar iemand binnen de juiste caste. Hij is nog nooit dronken geweest, maar is geen maagd meer, maar dat mogen zn ouders echt niet weten. Vrouwen drinken en roken al helemaal niet. Hij en Theo gingen bier halen, maar ik moest een paar meter van de bar vandaan blijven van die jongen, want anders ben ik niks waard voor de indiers. Je hebt dan het niveau van een hond. Ok dan.
De oudste werkt al 2 jaar aan een anti-virus programma en heeft ook bij een bedrijf daarvoor gewerkt. Theo gaat proberen om dit in Nederland te verkopen. Ze zijn nu dus business-partners !
Maar goed, het was dus echt wel heel bijzonder en leuk bij die familie. Ondertussen was de motor ook weer klaar. De cilinder was uitgehoned……Je kunt geen nieuwe cilinder op een oude Enfield zetten. We hebben de cilinder verdomme bij een Enfield-garage laten vervangen. Hoezo weten ze dat niet ??? Hij moet dus weer opnieuw ingereden worden……..

Vanuit Pune door Mumbai naar het noorden. Waren we verdwaald in Mumbai. Ja wat een grote stad is dat ook. 16.4 miljoen mensen. Net zoveel als in Nederland. Theo en ik ruzie…
Uiteindelijk uit de stad gekomen en ergens ten noorden van Mumbai geslapen.
We moesten km maken, anders zouden we het niet redden, want ons visum is ook niet eeuwig geldig en dit gedeelte is lelijk, dus volgende dag hele dag weer rijden tot Surat en ergens langs de snelweg in ranzig hotel geslapen. De volgende dag naar Ahmedabad. Zoooo dat was een stuk lelijk gebied. Echt de hel op aarde. Overal fabrieken en daartussen de ene krottewijk na de ander. En vrachtwagens en vrachtwagens. Mensen die zich aan het wassen zij in die ranzige watertjes. Gadverdamme. Savonds als we in ons ranzige hotel aankwamen zaten we onder de smog. Heeeeeel goed douchen.

We besloten een dag in Ahmedabad te blijven om beetje bij te komen. Een stad van 5 milljoen mensen. Het verkeer was hier nog chaotischer dan in Mumbai of pune. In die grote steden is het leuk om te zien hoe iedereen door elkaar heen krioeld. Iedereen keek ons aan als we op straat liepen. Ik voelde me echt een wit mens. Het is op zich wel grappig. Iedereen zegt aardig gedag of ze kijken ons aan alsof we bijten. Beetje door de stad gelopen en uiteindelijk bij een grote shopping mall hebben we fijn ‘westers’ gedaan. Nieuwe T-shirts gekocht, geautoraced in de spelletjeshal, Domino-pizza gegeten en naar de bios. Fijn.
We zijn ondertussen al naar 4 bollywood-films geweest. Ik wist niet dat ze zulke geode films maakten. Ze zijn echt goed. Onze favorieten tot nu toe: Anjaana Anjaani (romantische komedie) en Rakta Charitra (grof, moord en heel veel bloed). Salman khan is trouwens de brad pitt van bollywood.
Volgende dag weer verder met de motor. Tijdens de pauze nog gestopt bij een klein dorpje waar iedereeen op ons afkwam. Savonds aangekomen bij onze bestemming Udaipur………… Jippie. Fijn.Wat is het hier mooi..